Bez kategorii – MODLITWA 5 KLUCZY

1.17. Czy modlitwę 5 kluczy można odbyć w trakcie terapii lub leczenia psychiatrycznego?

Zasadniczo modlitwa 5 kluczy przeznaczona jest dla każdego. Natomiast czasem warto przełożyć ją na później w imię podstawowej zasady związanej z niesieniem wszelkiego rodzaju pomocy – po pierwsze nie szkodzić. Każdy człowiek jest psychofizyczną i duchową całością, a modlitwa obejmuje całego człowieka. Poruszać może trudne emocje, dotykać trudnych życiowych wydarzeń, trudnych relacji itp.

Osoba, która przystępuje do modlitwy 5 kluczy, powinna być stabilna psychicznie, ponieważ udział w sesji wymaga jej aktywnego uczestnictwa. W razie wątpliwości co do tego, czy jest to dobry moment na podjęcie modlitwy uwolnienia, dobrze jest skonsultować się indywidualnie z psychologiem, psychiatrą lub psychoterapeutą, który zna specyfikę tej modlitwy i jest w profesjonalny sposób w stanie ocenić stan psychiczny osoby, która chce do niej przystąpić.

Jeżeli natomiast do modlitwy zgłasza się ktoś będący już w trakcie terapii lub leczenia psychiatrycznego, Dom Miłosierdzia prosi o wyrażenie zgody terapeutę lub lekarza prowadzącego.

1.13. Czy można odbyć modlitwę 5 kluczy więcej niż raz?

Uwolnienie nie jest jednorazowym wydarzeniem, ale procesem, podobnie jak cała droga nawrócenia. Dlatego po tym, jak uwolnione zostaną pewne obszary w życiu człowieka, mogą odsłonić się kolejne, głębsze pokłady, w których dotąd panowała ciemność – bądź też mogą zaistnieć nowe okoliczności, które wymagają przepracowania w świetle Ducha Świętego i z pomocą łaski.

Zatem możliwe jest przystąpienie do modlitwy 5 kluczy więcej niż raz, przy czym zasadniczo nie powinno to mieć miejsca wcześniej, niż po upływie pewnego dłuższego czasu (co najmniej kilku miesięcy), który pozwoli na przyjrzenie się owocom pierwszej modlitwy. Jest to także czas na przestawienie się w myśleniu i dotychczasowych schematach postępowania na nowe tory i ugruntowanie prawdy o własnej tożsamości w Jezusie Chrystusie.

Specyfika modelu 5 kluczy polega na tym, że główny ciężar odpowiedzialności za odzyskanie wolności spoczywa na osobie, która prosi o modlitwę – to ona podejmuje decyzje o poddaniu swojego życia Bogu i zerwaniu współpracy z nieprzyjacielem. Posługujący dążą do tego, aby osoba, której towarzyszą w modlitwie, nie przenosiła tej odpowiedzialności na nich, ale nabrała wiary we własne siły w walce duchowej prowadzonej w Imię Jezusa Chrystusa na mocy chrztu świętego.

Każda indywidualna sesja modlitwy 5 kluczy stanowi w pewnym sensie „mini-warsztat”, który uczy posługiwania się tym narzędziem walki duchowej w codziennym życiu wiary. Dlatego osoba, która odbyła modlitwę uwolnienia, może korzystać z tego modelu na bieżąco i w miarę potrzeby, zgodnie z zachętą z Listu św. Jakuba: „Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was” (Jk 4,7), aby dzięki temu nie tylko utrzymać odzyskaną wolność, ale też zaprowadzać i rozszerzać w swoim życiu i wokół siebie terytorium Królestwa Bożego.

Bibliografia:

Neal i Matthew Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 4 – Podręcznik dla posługujących, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2014
Neal Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 1, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2009

Materiały formacyjne Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce.

1.16. Z ilu osób składa się zespół prowadzący modlitwę 5 kluczy?

Zespół składa się z dwóch odpowiednio przygotowanych osób – prowadzącego i wstawiennika. Niekiedy w ramach formacji do posługi 5 kluczy w modlitwie uczestniczy jeszcze jeden wstawiennik będący uczestnikiem kursu, za zgodą osoby, która prosi o modlitwę.

Osoba prowadząca modlitwę 5 kluczy zbiera wywiad wstępny, aby na jego podstawie uzgodnić z osobą, która prosi o modlitwę, strategię dalszego postępowania przy wykorzystaniu modelu 5 kluczy do wolności. Następnie we współpracy z nią prowadzi samą modlitwę, służąc wsparciem i porządkując jej przebieg. Natomiast rolą wstawiennika jest nieustanna modlitwa do Ducha Świętego o światło i prowadzenie.

Ze względu na komfort osoby, za którą odbywa się modlitwa, skład zespołu dobierany jest w taki sposób, aby w przypadku modlitwy za kobietę w zespole była przynajmniej jedna kobieta, a w przypadku modlitwy za mężczyznę – przynajmniej jeden mężczyzna.

W skład zespołu może, ale nie musi, wchodzić ksiądz – więcej na ten temat można znaleźć w odpowiedzi na pytanie 1.8 (link).

Bibliografia:

Neal i Matthew Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 4 – Podręcznik dla posługujących, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2014
Materiały formacyjne Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce

2.8. Jak powstaje nowy Dom Miłosierdzia?

Wymogami formalnymi dla powstania nowego Domu Miłosierdzia są:

zgoda lokalnych władz kościelnych (proboszcza miejsca)
wyznaczenie księdza pełniącego rolę opiekuna duchowego odpowiedzialnego za posługę Domu
stałe miejsce posługi, do którego będą zapraszane osoby zgłaszające się na modlitwę uwolnienia
osoby (Domownicy) przygotowane i zatwierdzone do udziału w posłudze modlitwy uwolnienia według modelu 5 kluczy w roli prowadzących i/lub wystawienników za zgodą odpowiedzialnych/liderów ich wspólnot macierzystych.

Po spełnieniu tych wymogów nowy Dom Miłosierdzia zostaje włączony do Przymierza, a jego dane kontaktowe umożliwiające przyjmowanie zapisów na modlitwę zostają zamieszczone na oficjalnej stronie Domów Miłosierdzia w Polsce pod adresem dom.jezuici.pl.

Bibliografia:

Materiały formacyjne i statutowe Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce.

2.7. Jak wygląda formacja i kto ją prowadzi?

Domownicy (osoby posługujące w Domach Miłosierdzia) realizują swoją podstawową formację chrześcijańską we wspólnotach macierzystych, do których należą. Uczestniczą również w formacji celowej do posługi modlitwą 5 kluczy, którą proponuje Przymierze Domów Miłosierdzia.

Obejmuje ona formację indywidualną w ramach Kursu 5 Kluczy organizowanego przez poszczególne Domy Miłosierdzia, w trakcie którego pod opieką doświadczonych posługujących kursanci zdobywają teoretyczną wiedzę oraz praktyczne przygotowanie, niezbędne do odpowiedzialnego podejmowania modlitwy uwolnienia za innych.

Ponadto Domy Miłosierdzia dbają o rozwój duchowy i pogłębianie żywego doświadczenia wiary swoich Domowników poprzez spotkania wewnętrzne (wspólny udział we Mszy Świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu oraz dzielenie), lokalne dni skupienia i wyjazdy rekolekcyjne. Będąc częścią Przymierza, Domy Miłosierdzia dbają również o jedność między sobą poprzez udział w spotkaniach ogólnopolskich.

Bibliografia:

Materiały formacyjne i statutowe Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce.

2.6. Co zrobić, żeby móc posługiwać modlitwą 5 kluczy?

Osoby, które chcą służyć modlitwą uwolnienia, powinny przejść odpowiednie przygotowanie, np. w formie Kursu 5 Kluczy prowadzonego przez Przymierze Domów Miłosierdzia w Polsce. Jest on przeznaczony dla osób posiadających już doświadczenie posługi modlitwą wstawienniczą, które pragną nauczyć się posługi modlitwą uwolnienia wg modelu 5 kluczy.

Zgodnie z wytycznymi Komisji Doktrynalnej Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, „[d]ecyzji o podjęciu posługi uwolnienia nie należy podejmować samodzielnie, ale jedynie za radą mądrych duchowych doradców oraz osób sprawujących władzę.” (ICRRS 2018, s. 109). Dlatego do udziału w Kursie 5 Kluczy wymagana jest rekomendacja lidera oraz kapłana odpowiedzialnego za wspólnotę, do której należy uczestnik.

Kurs obejmuje wspólne spotkania formacyjne, które odbywają się w jednym z Domów Miłosierdzia w Polsce, oraz udział w sesjach modlitwy w charakterze wstawiennika / prowadzącego. Jest to formacja indywidualna: na czas Kursu każdy uczestnik otrzymuje swojego opiekuna – doświadczonego posługującego, który służy pomocą, odpowiada na pytania i towarzyszy w trakcie modlitw, a następnie rekomenduje uczestnika do posługi jako prowadzącego lub wstawiennika.

W ramach przygotowania do posługi należy także przeczytać pierwszą i drugą część książki Modlitwa uwolnienia oraz Podręcznik dla posługujących. Modlitwa uwolnienia autorstwa Neala Lozano, a także zapoznać się z wytycznymi Komisji Doktrynalnej ICCRS zawartymi w książce Posługa uwalniania.

Jeżeli jesteś zainteresowany udziałem w Kursie 5 Kluczy, napisz do nas.

Bibliografia:

Neal Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 1, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2009
Neal i Matthew Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 4 – Podręcznik dla posługujących, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2014
Komisja Doktrynalna ICCRS, Posługa uwalniania, Wyd. Bernardinum, Pelplin 2018
Materiały formacyjne Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce

2.5. Kto może posługiwać modlitwą 5 kluczy?

Zgodnie z wytycznymi Komisji Doktrynalnej Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym (ICCRS), istnieją różne poziomy zaangażowania w modlitwę uwolnienia podejmowaną jako posługę na rzecz innych.

Doraźna modlitwa za innych

„Każdy, kto prowadzi dojrzałe chrześcijańskie życie, może służyć modlitwą uwolnienia członkom swojej rodziny, przyjaciołom, członkom grupy modlitewnej, a niekiedy także innym, na przykład w trakcie ewangelizacji. Tak rozumiane uwolnienie odbywa się w sposób nieformalny” (ICCRS 2018, s. 108).

W tym sensie modlitwa 5 kluczy może zatem być stosowana doraźnie przez dojrzałych, odpowiedzialnych chrześcijan, także nienależących do żadnego z Domów Miłosierdzia, będących miejscami dedykowanymi do tej posługi.

Uwalnianie jako posługa

„Niektóre osoby są powołane do modlitwy uwolnienia jako stałej posługi, w ramach której modlitwa ta prowadzona jest regularnie i skierowana do osób, które nie są im znane osobiście. Nadzór nad tą posługą sprawowany jest przez właściwe władze kościelne, zazwyczaj przez biskupa miejsca (niekiedy za pośrednictwem diecezjalnych moderatorów Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym), bądź proboszcza. Odpowiedzialność wobec właściwych władz jest ważnym elementem ochrony dla tych, którzy uczestniczą w posłudze uwolnienia, podobnie jak ma to miejsce w każdej innej posłudze.”

Takimi miejscami stałej posługi uwolnienia w Polsce są Domy Miłosierdzia, których adresy można znaleźć na stronie dom.jezuici.pl.

„Decyzji o podjęciu posługi uwolnienia nie należy podejmować samodzielnie, ale jedynie za radą mądrych duchowych doradców oraz osób sprawujących władzę. Bardzo łatwo jest mieć o swojej wiedzy i umiejętnościach wyższe zdanie, niż w rzeczywistości. Co więcej, niektórzy z tych, którzy są najbardziej przekonani o tym, że powinni uczestniczyć w posłudze uwolnienia, najmniej się do niej nadają.”

„Osoby zaproszone do zespołu powinny odznaczać się chrześcijańską dojrzałością, zdrowiem psychicznym, świętością życia, pokorą oraz posłuszeństwem wobec władz kościelnych. Muszą być wolne od ciężkich grzechów czy ukrytych egocentrycznych motywów, takich jak pycha czy pragnienie zwrócenia na siebie uwagi. Powinny regularnie uczestniczyć w praktykach życia chrześcijańskiego, w tym w codziennej modlitwie, regularnie przystępować do sakramentu Eucharystii oraz pojednania, a także odznaczać się wzrostem w cnotach.”

„Niezależnie od odpowiedzialności wobec odpowiedzialnych diakonii, powinny także posiadać kierownika duchowego bądź być członkiem grupy dzielenia, która w razie potrzeby udzieli im stosownego napomnienia. Wreszcie, przed podjęciem posługi, powinny przejść szkolenie i nabrać doświadczenia z pomocą innych, bardziej doświadczonych osób.” (ICCRS 2018, s. 108-109)

Bibliografia

Komisja Doktrynalna ICCRS, Posługa uwalniania, Wyd. Bernardinum, Pelplin 2018.

1.15. Czym model 5 kluczy różni się od innych modeli modlitwy o uwolnienie?

Model 5 kluczy to uporządkowana droga do celu, jakim jest odzyskanie wolności w Chrystusie i przyjęcie błogosławieństwa Ojca. Opiera się on na biblijnych zasadach walki duchowej, które stosowane były w Kościele od samego początku jego istnienia.

Najważniejsza różnica pomiędzy modelem 5 kluczy a innymi modelami modlitwy o uwolnienie polega na tym, że jest on pozbawiony elementu konfrontacji, która mogłaby prowadzić do manifestacji złych duchów, dzięki temu, że to sama osoba, która dopuściła je do swojego życia i w jakiś sposób z nimi współpracowała, teraz wyrzeka się ich i zrywa tę współpracę w Imię Jezusa Chrystusa, odbierając im prawo do działania w jej życiu.

Indywidualna modlitwa 5 kluczy ma zatem na celu odkrycie strategii i taktyk szatana w życiu danej osoby, by znając swojego wroga mogła sprzeciwić się mu zgodnie ze słowami Pisma Świętego: „przeciwstawiajcie się diabłu, a ucieknie od was” (por. Jk 4,7). Po wyrzeczeniu się wszystkiego, co jest związane z logiką królestwa ciemności, można wówczas stanąć w prawdzie o sobie i swojej tożsamości, by przyjąć błogosławieństwo Ojca, które niesie najgłębsze uzdrowienie.

Model 5 kluczy może zatem być rozumiany jako forma ewangelizacji, czyli głoszenia Dobrej Nowiny o zwycięstwie Jezusa Chrystusa nad królestwem ciemności, poprzez przełożenie mocy Ewangelii na konkretne okoliczności życia danej osoby.

Jego celem jest nauczenie każdego chrześcijanina, jak korzystać z mocy, do której ma przystęp w Imieniu Jezusa Chrystusa dzięki sakramentowi chrztu, aby mógł w nie tylko utrzymać odzyskaną wolność, ale też rozszerzać odzyskane terytorium, zaprowadzając w swoim życiu i wokół siebie Królestwo Boże, zgodnie z biblijną zasadą, według której to Kościół Jezusa Chrystusa jest w natarciu, a „bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16,18).

Bibliografia:

Neal Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 1, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2009
Neal i Matthew Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 4 – Podręcznik dla posługujących, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2014
Materiały formacyjne Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce

1.8. Czy podczas modlitwy 5 kluczy musi być obecny ksiądz?

Modlitwa uwolnienia według modelu 5 kluczy została opracowana dla osób świeckich. Kapłan może, ale nie musi być członkiem zespołu. Pismo Święte oraz tradycja katolicka zawsze uznawały, że uwolnienie może być praktykowane tak przez osoby świeckie, jak i kapłanów (por. Komisja Doktrynalna ICCRS, Posługa uwalniania, s. 106). Osoby świeckie posługujące w Domu Miłosierdzia są starannie przygotowane i zatwierdzone do prowadzenia i wstawiennictwa w trakcie modlitwy uwolnienia.

Posługa świeckich jest udziałem w powszechnym kapłaństwie wiernych, włączonych do wspólnoty Kościoła poprzez chrzest i bierzmowanie. Mówi o tym Katechizm Kościoła Katolickiego:

KKK 1546: Chrystus, Arcykapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół „królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego” (Ap 1, 6) (por. Ap 5, 9-10; 1 P 2, 5. 9). Cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska. Wierni wykonują swoje kapłaństwo, wynikające ze chrztu, przez udział w posłaniu Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla, każdy zgodnie z własnym powołaniem. Przez sakramenty chrztu i bierzmowania wierni „poświęcani są… jako… święte kapłaństwo” (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10).

KKK 1591: Cały Kościół jest ludem kapłańskim. Przez chrzest wszyscy wierni uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. Uczestnictwo to jest nazywane „wspólnym kapłaństwem wiernych”. U jego podstaw i dla służenia mu istnieje inne uczestnictwo w posłaniu Chrystusa, przekazywane przez sakrament święceń, którego misją jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa-Głowy.

Bibliografia:

Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK)
Komisja Doktrynalna ICCRS, Posługa uwalniania, Wyd. Bernardinum, Pelplin 2018
Neal i Matthew Lozano, Modlitwa uwolnienia cz. 4 – Podręcznik dla posługujących, Wydawnictwo Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym, Łódź 2014

1.5. Jak przygotować się do modlitwy 5 kluczy?

Przed przystąpieniem do modlitwy 5 kluczy warto rozeznać, czy to jest właściwy czas na takie spotkanie z Bogiem, zadając sobie kilka pytań:

Dlaczego chcę skorzystać z tej modlitwy?
Co mną kieruje (autentyczna potrzeba czy ciekawość?)
Czy wyczerpałem/am już dostępne mi źródła, które przynoszą uwolnienie (szczera spowiedź, rozmowa z kierownikiem duchowym, pełny udział we Mszy Świętej, modlitwa wstawiennicza)?
Od czego chcę zostać uwolniony?

Modlitwa 5 kluczy nie jest typową modlitwą wstawienniczą, do której można przystąpić pod wpływem chwili. Aby była owocna, należy solidnie się do niej przygotować. Warto w tym celu przeczytać książkę Modlitwa uwolnienia cz. 1, traktując czas spędzony z książką jak osobiste rekolekcje, prosząc Boga, by pozwolił nam poznać prawdę o sobie i przyjrzeć historii naszego życia. Podczas lektury warto robić notatki, zapisując to, co w jej treści nas porusza i zwraca naszą uwagę, a także wszelkie przemyślenia, pytania czy wnioski. Notatki mogą się też przydać podczas rozmowy wstępnej poprzedzającej modlitwę 5 kluczy, ponieważ zdarza się, że od momentu przeczytania książki do wyznaczenia terminu modlitwy mija dłuższy czas.

Dobrym przygotowaniem do modlitwy 5 kluczy może też być udział w dłuższej terapii chrześcijańskiej, po której zakończeniu możemy stanąć przed Chrystusem z prośbą o uwolnienie konkretnych naszych mechanizmów działania czy zniewoleń, w których czujemy się bezsilni. Może to być indywidualna terapia, ale także udział w 12 krokach, czy innych spotkaniach, na których odkrywamy prawdę o sobie.

Warto również przeczytać świadectwa osób, które już uczestniczyły w modlitwie uwolnienia, starając się odnaleźć w ich historiach tematy czy problemy, z którymi się identyfikujemy. Można je znaleźć np. na stronie dom.jezuici.pl, a także oglądając film „Droga do wolności”.

Bezpośrednio przed modlitwą 5 kluczy dobrze jest znaleźć czas na odbycie spowiedzi (choć nie jest to warunek konieczny), i/lub udział we Mszy świętej, lub choćby na krótką, szczerą modlitwę. Warto zaplanować ten dzień w taki sposób, by móc dobrze skupić się podczas modlitwy 5 kluczy, pamiętając, że indywidualna sesja modlitwy stanowi mini-warsztat samodzielnego posługiwania się tym narzędziem w dalszej drodze rozwoju duchowego i utrzymania owoców modlitwy.

Nade wszystko zaś trzeba uświadomić sobie, że modlitwa 5 kluczy to nie szybka recepta na nasze problemy, po odbyciu której będziemy mogli dalej żyć po swojemu. Jest to narzędzie pomocne w głębokim nawróceniu, stanięciu w prawdzie i odwróceniu się od logiki królestwa ciemności, by zwrócić ku „królestwu umiłowanego Syna” (por. Kol 1,13). Jego celem jest zatem metanoia – przemiana myślenia, za którą idzie trwała przemiana naszego sposobu postępowania.

Bibliografia:

Materiały formacyjne Przymierza Domów Miłosierdzia w Polsce.